چجوری کلوئید پوستی رو درمان کنیم؟

چجوری کلوئید پوستی رو درمان کنیم؟ بدن انسان برای ترمیم جای زخم، از هر نوعی که باشد، مسیرهای متفاوتی را طی می کند، یکی از این راه‌ها ایجاد کلوئید یا گوشت اضافه است. کلوئید در اغلب مواقع در جای بخیه و زخم‌های عمیق دیده می شود و ظاهر بدی به پوست می دهد. در این مقاله از کیوی سایت می خواهیم به شما کمک کنیم تا کلوئید خود را به طور قطعی درمان کنید و از شر گوشت‌های اضافه‌ای که روی پوستتان هست راحت شوید.

کلوئید چیست؟

هنگامی که پوست آسیب می بیند، بافت گرانولیشن ایجاد میشود تا روی زخم را بپوشاند اگر بافت گرانولیشن بتواند به پوست طبیعی تبدیل شود تقریبا اثری از زخم به جا نمی ماند ولی در صورتی که این مسیر با مشکل یا تاخیر مواجه شود بافت فیبری به نام بافت اسکار بر روی زخم ایجاد می شود تا آسیب را ترمیم و محافظت کند که اغلب از لحاظ نوع بافت ،تراکم عروق و اعصاب و حتی رنگ ، کمی با پوست طبیعی متفاوت است. در برخی موارد، این بافت اضافی بیشتر رشد می کند و فراتر از ناحیه زخم می شود و بافت صاف و سختی به نام کلوئید یا اسکار هایپرتروفیک را تشکیل می دهد.

کلوئیدها می توانند بسیار بزرگتر از زخم اصلی باشند. آنها معمولاً در کمربند شانه ای و لگنی یعنی سینه، شانه ها، باسن و ران و نیز لاله گوش دیده می شوند. با این حال کلوئیدها می توانند بر روی هر قسمت از بدن تأثیر بگذارند.
گرچه کلوئیدها برای سلامتی شما مضر نیستند، اما بیشترین نگرانی که ایجاد می کنند، عدم زیبایی در نواحی ایجاد شده می باشد، البته حاِئزاهمیت است که تشخیص کلوئید فقط با نظر پزشک صورت می گیرد.

علت ایجاد کلوئید

علت دقیق ایجاد گوشت اضافه مشخص نیست؛ اما معمولاً پس از آکنه، کورک و جوش زدن، سوراخ کردن بدن، در سوختگی ها، بریدگی ها و بعد از عمل جراحی تشکیل میشود و عفونت نیز احتمال شکلگیری آن را افزایش میدهد. ظاهراً سلولهایی موسوم به فیبروبلاست که تولید بافت همبند جای زخم (کلاژن) را بر عهده دارند دچار مشکل میشوند؛ البته معلوم نیست که آیا خود فیبروبلاستها نقصی دارند یا معضلی در مواد شیمیایی کنترل کننده فعالیت آنها وجود دارد. گمان می رود هورمونها، مشکلات سیستم ایمنی و عاملهای ژنتیکی و وراثتی همگی در بروز گوشت اضافه نقش داشته باشند. منظور از “ژنتیک” این است که این عارضه از طریق کدهای خاصی به نام ژن از نسلی به نسل دیگر منتقل میشود. هر سلول بدن از کروموزومهایی تشکیل میشود که سازندهی بسیاری از ژن ها به شمار میروند.
پوست کلوئیدی در میان افرادی با پوست تیره تر، به ویژه بین اقوام آفریقایی ـ امریکایی، رواج بیشتری دارد. در سنین ده تا سی سالگی درصد شیوع این عارضه بیش از دیگر سنین است، اگرچه درصد شیوع در ابتدا و انتهای این بازه سنی کمتر است. بر اساس مطالعات انجام گرفته بر روی آفریقاییها از هر 100 نفر در 6 تا 16 نفر پوست کلویید ساز ایجاد میشود.

علائم کلوئید

علائم و نشانه‌های بروز کلوئیدهای پوستی شامل موارد زیر می‌شود:

– لکه پوستی خارش‌دار
– محلی که به صورت گوشتی، صورتی یا قرمزرنگ در آمده است.
– ناحیه‌ای متورم یا پوسته‌ پوسته که معمولاً حالت برجستگی دارد.
– منطقه‌ای که با گذشت زمان با بزرگ‌تر شدن بافت زخم به رشد خود ادامه می‌دهد.
– زخم‌های کلوئیدی ممکن است با خارش شدید همراه باشند؛ اما معمولاً برای سلامتی فرد مضر نبوده و بی‌خطر هستند. گاهی اوقات نیز فرد ممکن است در نتیجه ساییده شدن لباس به کلوئید به وجود آمده احساس سوزش و ناراحتی جزئی را تجربه کند که کاملاً طبیعی است.

در بعضی موارد زخم‌های کلوئیدی می‌تواند قسمت بزرگی از بدن فرد را درگیر کند؛ اما چنین وضعیتی کمتر اتفاق افتاده و نادر است؛ اما در صورت بروز، بافت زخم کلوئیدی سفت‌وسخت بوده ممکن است محدوده حرکت فرد را با محدودیت روبرو کند. کلوئیدها بیش از آنکه برای سلامتی فرد مشکل ایجاد کنند به زیبایی فرد آسیب‌زده و از نظر ظاهری نگران‌کننده هستند. به عنوان مثال اگر کلوئید بزرگی بر روی گوش فرد به وجود بیاید، زیبایی ظاهری فرد آسیب دیده و باعث ناراحتی فرد مبتلا خواهد شد.

درمان قطعی  کلوئید

در ابتدا پس از بررسی ناحیه دارای کلویید و بافت و اندازه آنها پزشک ممکن است کرم های ترمیم کننده پوست و یا روغن های مرطوب کننده خاص که سبب کاهش اندازه کلویید می شوند برای شما تجویز کند.

هم چنین ممکن است از روش هایی مانند پد سیلیکون، پانسمان فشار و یا تزریق استفاده کند.

البته این روش ها همگی برای اثر گذاری نیازمند زمان و صبوری بیمار می باشند. برخی دیگر از روش های درمان کلوییدها به شرح زیر می باشند:

رفع کلویید با لیزر PDL

در برخی موارد بنا به تشخیص پزشک ممکن است برای رفع کلوئیدها نیاز به لیزردرمانی باشد. این روش برای ایجاد ظاهری نرم و صاف در سطح کلویید استفاده می شود.

استروئیدها

بافت کلویید در اکثر موارد به تزریق استروئیدی به نام تریامسینولون داخل جای زخم واکنش مثبت نشان میدهند. تزریقها هر دو تا شش هفته یکبار تا زمان مشاهده علائم بهبود انجام میشود. این تزریقها گاهی تشکیل شبکهای از رگهای سطحی (تلانژکتازی) یا روشن و نازک شدن پوست پیرامون محل تزریق را به دنبال دارد. قرار دادن نوار اشباع شده با استروئید روی بافت کلویید به مدت 12 ساعت در روز نیز یکی دیگر از روشهای درمان گوشت اضافه است.

کرایوتراپی

در کرایوتراپی به کمک سوند بافت منجمد میشود. این روش یا به تنهایی یا در کنار دیگر راهکارهای درمانی، به ویژه تزریق استروئید، برای درمان کلویید مورد بهره برداری قرار میگیرد. کرایوتراپی در مراحل اولیه رشد گوشت اضافه را متوقف میکند. کمرنگ شدن پوست اطراف ناحیه تحت درمان از عوارض این روش به شمار میرود. در کرایوتراپی با استفاده از یک سوند بافت کلوییدی از درون زخم روی پوست منجمد میشود؛ البته این روش هنوز در حال بررسی است.

رتینوئیدها

رتینوئیدها که معمولاً برای درمان آکنه و جوش به کار برده می‌شوند، در صورت استعمال بر روی سطح گوشت اضافه یا تزریق درون آن اثرات مثبتی به جای می‌گذارند؛ اما معمولاً نخستین انتخاب پزشکان نیستند، چون به اندازه دیگر روش‌ها کارآمد نیستند.

جراحی

برداشتن جای زخم کلوییدی از طریق جراحی میتواند جای زخمی حتی بزرگتر از زخم اول را به جا بگذارد، بنابراین توصیه میشود پیش از روی آوردن به جراحی، درمانهای دیگری مانند تزریق استروئید، پانسمان فشاری یا بسته را امتحان کنید. تکنیکهای محتاطانه و دقیق جراحی و در عین حال استفاده از کمترین تعداد بخیه ممکن هنگام بستن زخم خطر تشکیل گوشت اضافه ی بیشتر را کاهش میدهد.

درمان خانگی کلوئیدها چیست؟

ممکن است فردی با استفاده از موارد زیر سعی در درمان کلوئیدها داشته باشد، اما قبل از هرگونه اقدامی تاکید می کنم درمان های خانگی نمی تواند 100% مفید باشد، لذا بهتر است قبل از انجام هر کاری با کلینیک زیبایی خانم دکتر کوثر هدایت تماس بگیرید.
تصمیم برای درمان خانگی کلوئید می تواند تصمیمی دشوار باشد. اسکار کلوئید نتیجه تلاش بدن برای ترمیم خود است. پس از برداشتن خانگی کلوئید، بافت اسکار ممکن است دوباره رشد کند و گاهی اوقات بزرگتر از قبل شود. لذا هرنوع دستکاری عمقی یا جراحی غیرتخصصی کلویید اصلا توصیه نمی شود. در بسیاری موارد بیمار با جراحی یک کلویید کوچک باعث میشود تا کلویید بزرگتری ایجاد شود.

سیر

در سیر آنزیم هایی وجود دارد که باعت متوقف شدن ساختن بافت و رنگدانه ها در کلوئید می شود، البته امکان تحریک در ناحیه هم وجود دارد که این بستگی به نوع پوست و کلوئید دارد. اگر استفاده از سیر در محل باعث ایجاد هرگونه تحریک شد، بلافاصله آن را متوقف کنید. با توجه به غیرقابل پیش بینی بودن واکنش بدن به این نوع درمانهای خانگی تا جایی که مقدور هست از این نوع درمانها پرهیز کنید.

عسل

عسل می تواند اندازه کلوئیدها را کاهش دهد زیرا التهاب را مهار می کند.
ممکن است شخصی سعی کند عسل خام را در منطقه آسیب دیده استفاده کند.
بعد از بسته شدن سطح زخم در صورتی که عسل الودگی نداشته باشد گزینه مناسبی برای ترمیم زخم است ولی روی زخم باز الودگی های موجود در عسل ممکن است منجر به سمیت با توکسین بوتولینوم و بروز بیماری بوتولیسم شود. این نکته بویژه در زخم های کودکان بسیار حائز اهمیت است.

پیاز

پیاز می تواند سلول هایی به نام فیبروبلاست را که باعث ایجاد بافت زخم در پوست می شوند را متوقف کند. آب پیاز را به جای زخم بمالید. ژل پیاز باعث کاهش اندازه کلوئید می شود. ولی همانطور که در مورد سیر گفته شد ممکن است بدلیل بروز حساسیت و واکنش پوستی منجر به بزرگتر و وسیع تر شدن کلویید شود.